Dag 12 van Kibo Hut naar de Uhuru Peak (5895m)
Vanuit Kibo hut vertrekken we om 0:00 uur en volgen onze gids Fataëli stap voor stap het pad omhoog. Gelijk achter de hut beginnen we al goed te klimmen en we zien enkel waar we onze voeten kunnen plaatsen door het koplampje dat een ieder op zijn hoofd heeft gezet. Rustig aan beginnen we te klimmen, want we hebben vandaag nog een lange weg te gaan en de zuurstof is hier minimaal! We zijn erg blij als we na twee uur Willimans Point op 5000 m passeren en vervolgens nog een half uur door klimmen naar Hans Meyer Cave op 5151m. Hier krijgen we nog een heerlijke kop thee en worden de energiebars genuttigd om het laatste stuk naar de kraterrand te voltooien. Na deze pitstop bij de grot, gaat het pad behoorlijk steil omhoog. Er komt behoorlijk wat klauterwerk aan te pas en de gravel ondergrond maakt het er behoorlijk lastig op. Dit is wel degelijk het lastigste deel van de beklimming. Zigzaggend gaan we omhoog en we klimmen hoger en hoger.
Helaas is dit ook het punt dat Khalid moet afhaken. Hij valt neer tussen de rotsblokken en blijkt helemaal van de kaart af te zijn en zich te voelen als een dronken man. Zijn neus bloed vanwege de val en hij is zijn orientatie helemaal kwijt. Wij moeten helaas doorlopen en kunnen vanwegen de kou niet wachten. Eén van de vijf gidsen blijft bij hem en we weten voorlopig niet of hij wel of niet terug moet keren naar Kibo Hut.
Ook Magda krijgt behoorlijk last van de hoogte en moet een aantal keren overgeven. Maar ze gaat door en blijft verder gaan met deze zware etappe. Ondanks de misselijkheid, houdt ze de groep goed bij en kan ze gelukkig verder omhoog.
Het wordt ook kouder en de dikke wanten moeten aan, de mutsen op en de jassen goed dicht. Na nog eens drie uur kletteren en klauteren bereiken we dan eindelijk Gillman's Point op 5680m! De beklimming is nu al een feit en geldig! Het certificaat is alvast binnen, maar natuurlijk willen weg graag ook langs de kraterrand naar de echte top van de Kilimanjaro. We rusten kort even uit, maar vervolgen ook snel weer ons pad. Het is te koud om lang stil te blijven staan. De eerste tekenen van daglicht worden zichtbaar en in een mum van tijd krijgen we hier een geweldige zonsopgang te zien. We zitten ver boven de wolken, maar het uitzicht blijft adembenemend. De wandeling op het hoogteplateau langs de krater is daarom een geweldige belevenis. De sneeuwvlakte ligt er mooi bij in dit eerste daglicht en we passeren al snel Stella Point halverwege op de route naar de top. Samen met Fataëli, Mike en Dirk bereiken we de top en genieten we van deze overwinning! De emoties komen los na deze vermoeiende, maar zo geweldige etappe! We staan gewoon op het hoogste punt van Afrika, één van de zeven summits! Na wat foto's op de top is het ook tijd voor onze ceremonie. Het uitstrooien van de as van Jan. We lopen naar een mooie plek vlak onder de top en strooien de laatste asresten uit op een magnefieke plek! Het is een bijzonder moment.
Ondertussen komt ook de rest van onze groep boven. Op Khalid na, maar deze blijkt achteraf gezien toch nog Gillmans's Point te hebben bereikt dankzij de hulp van onze goede gidsen!
Iedereen is zo blij als een klein kind en we nemen ook de tijd om te genieten van deze uitzichten en ervaringen. De ijskappen zijn fantastisch mooi om te zien en we dalen op het gemak weer af.
Vanaf Gillman's Point wordt het echter een lastige en zeer zware afdaling. Eerst weer over de rotsblokken en later over de gravel naar beneden. De bovenbenen krijgen flink wat te verduren en iedereen is aan het einde van zijn Latijn als we de Kibo hut in zicht krijgen. Echter is de hut nog ver weg en moeten we nog heel lang lopen om deze te bereiken. Helemaal stuk bereiken we deze hut en hebben we een uur de tijd om wat te rusten. Daarna krijgen we een stevige lunch, die na zo'n 14 uren onderweg te zijn ook wel nodig blijkt! We knappen allemaal behoorlijk op en lopen vervolgens in nog eens drie uur verder omlaag terug naar Horombo hut op 3720m. Het is een zeer zware dag en dat voelen we allemaal. Vlak voor aankomst krijgen we ook nog een flinke regenbui over ons heen, waardoor we tot op het bot nat zijn en uitgeput aankomen bij ons verblijf. Iedereen frist zich snel op voor het diner en daarna duiken we vroeg het bed in. Iederen is stik kapot en we slapen als baby's!!!!
Dit was een dag om nooit te vergeten! Dit nemen ze ons nooit meer af!
